90lat.boernerowo.org Info o obchodach 90-lecia + HISTORIA BOERNEROWA

Ignacy Boerner wojna polsko-bolszewicka (1919–1920) 🇵🇱 🇺🇦

Tablica 04 – linki do Tablicy 03 lub 05

Tablica 04 – linki do Tablicy 03 lub 05

🇵🇱 🇺🇦

W czasie wojny polsko-bolszewickiej Ignacy Boerner pełnił funkcje szefa oddziału II (wywiadowczego) w sztabach wojskowych: w maju 1920 w Dowództwie Etapów na Ukrainie, a od czerwca 1920 r. w Grupie Poleskiej WP dowodzonej przez gen. Władysława Sikorskiego.

W sierpniu 1920 r., przed polską kontrofensywą,
gen. Sikorski wraz z całym sztabem (a więc także z szefem wywiadu Ignacym Boernerem) został przeniesiony na północne skrzydło wojsk polskich do nowo utworzonej 5 Armii, mającej uderzyć znad Wkry. Sikorski, mając dobre rozeznanie wywiadowcze, uderzył 14 sierpnia dwiema dywizjami na prawe skrzydło sowieckiej III Armii i dwiema na prawe skrzydło XV Armii. Szybko posuwająca się ofensywa spowodowała paniczny odwrót Rosjan, co pozwoliło 5 Armii wypchnąć za granicę niemiecką 8 dywizji sowieckich, które zostały internowane w Prusach.

24 sierpnia 5 Armia gen. Sikorskiego została rozwiązana,
a on sam wraz ze sztabem powrócił do 3 Armii, biorąc udział w rozbiciu pod Komarowem koło Zamościa Armii Konnej Budionnego.

W marcu 1921 r. cały kierowany przez Boernera
Oddział II przeniesiono do IV inspektoratu armii
gen. Antoniego Szeptyckiego w Krakowie dla zabezpieczenia kontrwywiadowczego plebiscytu na Górnym Śląsku, a tym samym i III powstania śląskiego.

5 czerwca 1921 r. Ignacy Boerner został przydzielony do
polskiej delegacji w polsko-sowieckiej Mieszanej Komisji Granicznej na Wschodzie jako szef podkomisji połocko–wilejskiej, gdzie działał do listopada 1922 r., otrzymując od Marszałka osobiste podziękowanie. W latach 1923–1924 był attaché wojskowym w Moskwie. W listopadzie 1924 r. wstąpił do Wyższej Szkoły Wojennej, a otrzymawszy dyplom oficera sztabu generalnego, w randze podpułkownika został dowódcą
5 pułku saperów kolejowych w Krakowie.

Na początku 1929 r. awansował do stopnia pułkownika i został szefem Samodzielnego Wydziału Wojskowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Z dniem 31 marca 1929 r. zostaje przeniesiony w stan spoczynku. W wypełnionej przy tej okazji karcie kwalifikacyjnej, w rubryce „Przydatność” widnieje notatka napisana
ręką Piłsudskiego ”ewent. jako minister”.

Tablica 04 – linki do Tablicy 03 lub 05


Link do przeglądu tablic


Tablice 90latBoernerowoOrg jako .pdf do wydruków w dużym formacie

🇺🇦 🇵🇱
Zamieszczamy tłumaczenie historii Boernerowa w języku naszych Gości, tak by budować wspólną przyszłość na fundamencie wzajemnego zrozumienia oraz w duchu wspólnych ideałów i interesów. Ми надаємо переклад історії Бернерова мовою наших Гостей, щоб будувати спільне майбутнє на основі взаєморозуміння, в дусі спільних ідеалів та інтересів

Під час польсько-більшовицької війни Ігнацій Бернер був начальником ІІ (розвідувального) відділу військових штабів: у травні 1920 р. при Етапній комендатурі в Україні, а з червня 1920 р. у Поліській групі збройних сил під командуванням ген. Владислава Сікорського.

У серпні 1920 р., перед польським контрнаступом, генерала Сікорського разом з усім штабом (а отже і з начальником розвідки Ігнацієм Бернером) було переведено на північне крило польської армії до новоствореної 5-ї армії, яка мала завдати удару з річки Вкри. Сікорський, маючи хорошу розвідку, 14 серпня двома дивізіями завдав удару по правому крилу 3-ї радянської армії і двома по правому крилу XV армії. Швидкий наступ викликав панічний відступ росіян, що дозволило 5-й армії відкинути за кордон 8 радянських дивізій, які були інтерновані в Пруссії.

24 серпня 5-та армія генерала Сікорського була розформована, а він зі своїм штабом повернувся до 3-ї армії, взявши участь у розгромі Кінної армії Будьонного біля Комарова поблизу Замостя.

У березні 1921 року його повністю очолив Бернер, відділ ІІ було передано до 4-ї армійської інспекції Генерала Антонія Шептицького у Кракові, щоб забезпечити проведення контррозвідувального плебісциту у Верхній Сілезії, а відтак і 3-є Сілезьке повстання.

5 червня 1921 року Ігнація Бернера було призначено до Польської делегації у Польсько-радянську мішану прикордонну комісію на Сході як голову Полоцько-Вілейської підкомісії, де діяв до листопада 1922 р., отримавши особисту подяку від маршалка. У 1923–1924 роках був військовим аташе в Москві. У листопаді 1924 р. вступив до Вищої військової школи і, отримавши диплом офіцера генерального штабу в званні підполковника, став командиром 5-го залізничного інженерного полку у Кракові.

На початку 1929 року отримав звання полковника і став начальником Самостійного військового відділу при Міністерстві промисловості та торгівлі. 31 березня 1929 року звільнений у відставку. На заповненій кваліфікаційній картці у графі «Корисність» зроблено позначку рукою Пілсудського – «можливо, на посаді міністра».


Tablica 04 – linki do Tablicy 03 lub 05

Tablica 04
Podaj dalej poprzez: